Rodzice mają poważne problemy w samodzielnej decyzji na temat szczepień własnych dzieci. Okazuje się, że system zdrowia wsparty korporacjami medycznymi wie lepiej od rodziców na temat zdrowia ich dzieci. Nakazuje szczepić na choroby, które praktycznie nie zagrażają zdrowiu. Większe szkody wywołują szczepionki, które zawierają

Masturbacja dziecięca jest naturalnym zachowaniem wielu dzieci poznających swoje ciało. Najczęściej występuje w nieco późniejszym wieku (ok 3-5lat), jednak może zdarzyć się także wcześniej (tak jak w przypadku synka). Jeśli pojawia się w sytuacjach znudzenia, może stanowić jedynie rodzaj "rozrywki" czy rozładowania napięcia. Szczególnie, jeśli w interesujących dziecko aktywnościach, relacjach z innymi nie wykazuje zachowań autostymulacyjnych. Wyjściem jest odciąganie uwagi, proponowanie innych, atrakcyjnych zajęć. Niebezpieczne może być karanie czy inne gwałtowne formy reakcji, które mogą wzbudzić w dziecku niezrozumiałe poczucie winy (z jego perspektywy niczego złego nie robi, nie rozumie jeszcze norm społecznych, a przyjemność czerpana z własnego ciała jest dla niego atrakcyjną formą wypełnienia czasu nudy). Jeśli pod innymi względami maluszek dobrze się rozwija, nie ma trudności wychowawczych, a kolejne zdobywane umiejętności adekwatne są do wieku, warto spojrzeć na to spokojnym okiem i proponować inne formy spędzania czasu. Dziecięca masturbacja często wygasza się także, gdy dziecko zaczyna bardziej angażować się w relacje z rówieśnikami. Gdyby jednak czynności autostymulacyjne zaczęły dominować w aktywności dziecka, zajmowały go także w momentach uczestniczenia w atrakcyjnym zajęciu- warto skonsultować się z lekarzem pediatrą i psychologiem dziecięcym. Staraj się nie krzyczeć ani tym bardziej nie obrażać swojego dziecka. Kiedy dziecko zachowuje się niewłaściwie, w zależności od jego wieku, to być może próbuje się z Tobą skomunikować, ale po prostu nie umie zrobić tego w inny sposób. Dzieci uczą się na przykładach, jakie widzą. Jeśli poprosisz swojego malucha, by Ciało obce w żołądku dziecka to często spotykany problem. Najmłodsi najczęściej połykają fragmenty zabawek lub guziki. Jednak największe niebezpieczeństwo pojawia się, gdy dziecko połknie baterie i różnego rodzaju detergenty, np. granulki do udrożniania rur, gdyż ich połknięcie stanowi zagrożenie dla życia dziecka. Sprawdź, jakie konsekwencje może mieć połknięcie ciała obcego przez dziecko i jak właściwie udzielić mu pierwszej pomocy, gdy to niego dojdzie. Ciało obce w żołądku dziecka to często spotykany problem. Najmłodsi najczęściej połykają fragmenty zabawek lub guziki. Spis treściCiało obce w żołądku dziecka - objawyCo dzieje się z dzieckiem, które połknęło baterię?Ciało obce w żołądku dziecka - co robić? Pierwsza pomoc przy połknięciu ciała obcego przez dzieckoPołknięcie ciała obcego przez dziecko - powikłaniaW jaki sposób pomóc dziecku, które się zakrztusiło? Ciało obce w żołądku dziecka to najczęściej fragment zabawki, guzik, kapsel lub moneta. Dzieci mogą połknąć także przypominające cukierki baterie, magnesy czy granulki do udrożniania rur, co stanowi dla niech bezpośrednie zagrożenie życia. Do połknięcia ciała obcego przez dziecko dochodzi najczęściej podczas zabawy, a więc wtedy, kiedy jest samo lub z rówieśnikami. W związku z tym rodzice mogą mieć problemy z rozpoznaniem obecności ciała obcego w żołądku dziecka. Ciało obce w żołądku dziecka - objawy Jak sprawdzić, czy dziecko połknęło baterie, monetę czy inny przedmiot? Jakie są objawy połknięcia baterii czy innego ciała obcego? Małe ciała obce o łagodnym kształcie mogą przejść przez przewód pokarmowy, nie powodując żadnych dolegliwości, a następnie zostać wydalone drogą naturalną. Większe ciała obce (powyżej 2 cm), a także te o ostrych brzegach, mogą zostać zatrzymane na różnych odcinkach przewodu pokarmowego, w pętli dwunastnicy czy w zagięciu wątrobowym i śledzionowym jelita grubego. Wówczas dziecko staje się marudne i odmawia jedzenia z powodu trudności lub niemożności połykania. Jednocześnie może skarżyć się na ból brzucha, czemu zwykle towarzyszy płacz. Ponadto pojawiają się ślinotok i odruch wymiotny. Pomocną wskazówką mogą być również objawy ze strony układu oddechowego, takie jak kaszel, krztuszenie się, a nawet duszność. W przypadku połknięcia baterii, która zawiera nikiel, może pojawić się wysypka spowodowana alergią na ten pierwiastek. Gorzej jeśli dojdzie do połknięcia baterii rtęciowej, którą można znaleźć np. w zegarkach czy zabawkach dla dzieci. Wówczas może dojść do zatrucia związkami rtęci, co objawia się letargiem lub nadmiernym pobudzeniem, drgawkami, a u najmłodszych dzieci pieluszkowym zapaleniem skóry. Do późnych objawów połknięcia ciała obcego można zaliczyć: narastającą dysfagię brak przyrostu masy ciała zmianę nawyków żywieniowych nawracające zapalenia oskrzeli i płuc krwioplucie oddawanie stolców z krwią Co dzieje się z dzieckiem, które połknęło baterię? Australia Oprócz przedmiotów o ostrych brzegach, duże zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka stanowią baterie do urządzeń elektronicznych. Potrafią one rozszczelnić się w przewodzie pokarmowym i uwolnić substancję żrącą (np. wodorotlenek potasu, wodorotlenek sodu, tlenek rtęci), która powoduje uszkodzenie ściany przewodu pokarmowego w postaci oparzenia chemicznego, martwicy, a nawet jej przedziurawienia. Niebezpieczeństwo stanowią także magnesy, które się przyciągają. Jeśli połknięte magnesy złapią pomiędzy siebie fragment ściany jelita, zaczną na niego naciskać, powodując niedokrwienie, a w konsekwencji martwicę jelita. Równie niebezpieczne jest wypicie lub zjedzenie przez dziecko środków czystości, które zwykle stoją w domu w zasięgu najmłodszych. Szczególne zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka stanowią żrące granulki do udrażniania rur, ponieważ mogą przypominać dziecku cukierki. Podobne właściwości toksyczne mają np. impregnaty do drewna i inne substancje chemiczne, które często znajdują się w butelkach po napojach spożywczych. Ciało obce w żołądku dziecka - co robić? Pierwsza pomoc przy połknięciu ciała obcego przez dziecko Pierwsza pomoc przy połknięciu ciała obcego przez dziecko ogranicza się do ewentualnego udrożnienia dróg oddechowych, a także do wykonania czynności z zakresu pierwszej pomocy w przypadku zakrztuszenia się dziecka. W takiej sytuacji należy również jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe. Konsultacja medyczna jest potrzebna także wtedy, gdy dziecko nie skarży się na dolegliwości związane z obecnością ciała obcego w żołądku. Metoda wyjęcia ciała obcego z przewodu pokarmowego dziecka zależy od rodzaju (kształtu i ilości) ciała obcego, jego lokalizacji w przewodzie pokarmowym, a także objawów spowodowanych zatrzymaniem się ciała obcego. Najskuteczniejszą i najbezpieczniejszą metodą jest endoskopia. Gdy dojdzie do wyraźnego uszkodzenia błony śluzowej, lekarz może podjąć decyzję o podaniu antybiotyku i leków hamujących wydzielanie żołądkowe. Należy także wykonać badanie rentgenowskie w celu wykluczenia ewentualnych perforacji, a przy podejrzeniu wystąpienia zwężenia przełyku lekarz może wykonać badanie kontrastowego. Leczenie chirurgiczne jest stosowane, gdy ryzyko wystąpienia powikłań związanych z próbą usunięcia ciała obcego endoskopem jest zbyt wysokie. Połknięcie ciała obcego przez dziecko - powikłania Połknięcie ciała obcego przez dziecko może doprowadzić, w zależności od rodzaju ciała obcego, do perforacji, zapalenia śródpiersia, przemieszczenia się ciała obcego, krwawienia, obrzęku lub nadżerki i owrzodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego czy nawet zgon dziecka. W jaki sposób pomóc dziecku, które się zakrztusiło? Pierwsza pomoc u niemowlaka – zachłyśnięcie lub zakrztuszenie Witam. A jak to jest kiedy 5letnie dziecko z niepełnosprawnością oraz z orzeczeniem kształcenia specjalnego, jeżdżące na wózku, wszystko rozumie, wszystko mówi i chciałam puścić do przedszkola integracyjnego ale nasze przedszkole obwodowe znajduje się w szkole obwodowej ktora jest nieprzystosowana do dzieci na wózku ani też nie jest to szkoła integracyjna co wiaze sie z brakiem zapytał(a) o 19:43 Co się dzieje z pępowiną u matki jak się ją odetnie od dziecka? Ta pępowina co zostaje przy tej matce to co tak jej wisi? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTGranna. odpowiedział(a) o 19:47: Pępowina jest połączona z łożyskiem, a potem kobieta to łożysko rodzi więc pępowina wydostaje się na zewnątrz razem z nim. Odpowiedzi Kinia85 odpowiedział(a) o 19:45 kobieta potem rodzi lozysko EKSPERTJigsterka odpowiedział(a) o 22:31 po urodzeniu dziecka, kobieta rodzi też łożysko, a z nim oczywiście pępowinę. Uważasz, że ktoś się myli? lub

^{Im wcześniej udamy się do dentysty, tym większe prawdopodobieństwo, że dziecko nie nabawi się próchnicy. Unikniemy też w ten sposób niepotrzebnego bólu podczas wizyty, dzięki czemu stomatolog będzie się maluchowi pozytywnie kojarzył. Aby utrzymać zęby w zdrowiu, dzieci powinny odbywać u stomatologa regularne wizyty kontrolne co} Szacuje się, że lęk dentystyczny dotyczy 5-20% populacji. Przyczyn wystąpienia tego lęku jest wiele. Najczęściej wynika on z traumatycznego przeżycia w przeszłości (np. bolesnego leczenia stomatologicznego), ale może być też wynikiem braku zrozumienia sytuacji i potrzeby leczenia, obecności nieprzyjemnych zapachów i/lub dźwięków, niewłaściwych wzorców przekazywanych przez rodziców lub innych członków rodziny. Czasami dzieci są po prostu lękliwe i na każdą nową sytuację reagują silnym stresem i strachem. Zawsze staram się, aby pierwsza wizyta dziecka u mnie była wizytą adaptacyjną, bez użycia „strasznych” igieł czy wiertarek. Pozwala to na stworzenie nici porozumienia z dzieckiem, wykształcam u niego prawidłowe postawy i zachowania stomatologiczne. Zawsze staram się umożliwić dziecku poznanie i zrozumienie dlaczego wizyty u dentysty są potrzebne i jaka jest moja rola. Kształtowanie właściwej postawy stomatologicznej dziecka jest procesem długotrwałym, nie jednorazowym działaniem. Ma ono miejsce na kolejnych wizytach u dentysty, gdy lekarz uczy odpowiednich mechanizmów przezwyciężania lęku, kształtuje postawę współpracującą i pomaga zwiększyć pewność siebie dziecka w gabinecie. Między innymi dlatego regularne wizyty kontrolne są tak ważne. Jednocześnie bardzo uczulam rodziców i często powtarzam, że muszą pamiętać, że ich postawy i emocje wywierają istotny wpływ na rozwój emocjonalny dziecka. Lęk dentystyczny może być przenoszony na dziecko przez rodzica, poprzez transmitowanie odczucia strachu. Dziecko uważnie obserwuje zachowanie i reakcje rodzica, który może nieświadomie przekazywać negatywne wzorce. Dodatkowo zachęcam rodziców do właściwiego przygotowania dziecka do wizyty. Należy mu wytłumaczyć jaki ma ona cel i jak będzie przebiegała (ważne jest aby nie używać słów indukujących lęk, np. to nie będzie bolało. Zamiast tego można powiedzieć: nic nie będziesz czuł). Nie należy nigdy okłamywać dziecka. Ponadto warto wzmacniać pozytywne postawy u dentysty pochwałami i nagrodami. Na youtubie dostępne są filmy prezentujące jak wygląda taka wizyta, co ułatwi przygotowanie dziecka na nieznaną sytuację.

To czas karmienia i poznawania się. Bezwzględnie nie zabieramy dziecka, gdy nie ma do tego medycznego wskazania. Po kilku godzinach łożysko trzeba dokładnie umyć (można pod kranem lub prysznicem) i dokładnie osuszyć. To może zrobić położna, natomiast rodzic może trzymać dziecko na podobnym poziomie co łożysko.

blocked zapytał(a) o 17:20 Co zrobić aby dziecko nie ulewało? Co zrobić aby dziecko nie ulewało albo żeby to ulewanie było mniejsze i rzadsze? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 17:39 Po karmieniu poloz go na swoim ramieniu i poklep lekko zeby sie mu odbilo, moje rez czesto ulewalo dopiero po 4mies przestalo. Poprostu niektore dzieci maja tendencje do ulewania. 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Przyczyny ulewania są bardzo proste. Dochodzi do niego dlatego, że zwieracz przełyku jest jeszcze nieco osłabiony. W związku z tym dziecko zjada pokarm, który za chwile zwraca. Ulewanie jest normą do 4. miesiąca życia. Czasami ulewanie u niemowlaka pojawia się w momencie, gdy dziecko się przeje.

fot. Adobe Stock Odmawianie jedzenia, kapryszenie przy stole to zachowania wpisane w zwyczajne zachowanie dzieci. Dziecko nie chce jeść? Warto posłużyć się kilkoma metodami, zachętą oraz podeprzeć kultowymi przepisami na obiady dla niejadka. Nakładaj małe porcje Góra ziemniaków, kotlet, porcja surówki i polecenie: „zjedz wszystko” odbiera apetyt. Zamiast powielać taki błąd, nałóż dziecku małą porcję, aby mogło się z nią szybko uporać, a jeśli jest jeszcze głodne, poprosi o dokładkę. Rodzice nie wierzą, że dzieci wiedzą, ile powinny zjeść i tak samo jak dorośli czują głód. Żołądek małego dziecka ma wielkość jego piąstki. Czy porcja, którą nakładasz, na pewno się w nim zmieści? Pozwól jeść we własnym tempie Dziecko nie chce jeść? Wyobraź sobie, że masz przed sobą pyszny obiad, a ktoś każe ci go szybko zjeść i nad tobą stoi. Czujesz, jak ściska ci się żołądek i danie przestaje smakować? Dzieci odczuwają podobnie. Są nieporadne, jedzenie zabiera im więcej czasu. Wyścig z tatą, kto pierwszy zje zupę, może przynieść sukces, ale tylko raz. Podawaj posiłki o ustalonych porach Karmisz dziecko, bo wydaje ci się głodne, albo dlatego że właśnie znalazłaś czas? Przy stole powinien siedzieć maluch, który chce jeść. Dlatego po rozszerzeniu diety pilnuj godzin śniadań (pierwszego i drugiego), obiadu, podwieczorku i kolacji. Brak apetytu może być informacją, że obiad jest za wcześnie, bo dziecko nie jest głodne. Nie nazywaj dziecka niejadkiem ... jeśli talerzyk nie jest pusty. Pokusa, by pochwalić dziecko, które zjadło wszystko do końca, jest wielka. Maluch od początku powinien jednak wiedzieć, że je po to, by zaspokoić głód, a nie przypodobać się mamie. Traktuj apetyt dziecka normalnie. Staraj się nie nazywać go niejadkiem. Jeśli dziecko stale słyszy, że słabo je, dopasuje się do twoich opinii. Nie zatrzymuj przy stole Ani się obejrzysz, a już minął kwadrans. Ale dla malucha czas płynie wolniej. Po 20 minutach od rozpoczęcia jedzenia z żołądka do mózgu trafia informacja, że głód jest już zaspokojony. Jeśli widzisz, że od pół godziny dziecko dłubie widelcem w talerzu, na pewno robi to, by zadowolić ciebie. Zaproponuj, by wstało od stołu. Ogranicz przekąski na spacerze Dziecko nie chce jeść obiadu? Być może rodzic sam jest sobie trochę winny :) Najważniejszy posiłek w ciągu dnia zwykle poprzedza spacer i różne przekąski. Dziecko, które na dworze zjadło ogrom jedzenia, w ciągu 2 najbliższych godzin może mieć problem ze zjedzeniem zupy i drugiego dania. Maluch powinien jadać 5 razy dziennie, jeśli jednak odmawia zjedzenia obiadu lub kolacji, być może za dużo je na drugie śniadanie i podwieczorek. Pozwól brudzić i jeść rączkami Dziecko nie chce jeść, kiedy posiłek kojarzy mu się z rygorem i musztrą, a nie przyjemną aktywnością. Dotykając jedzenia, dziecko może je lepiej poznać i uczy się samodzielnego wyboru jedzenia i porcjowania. Dzięki temu posiłek staje się ciekawym doświadczeniem, a nie tylko nudnym przełykaniem. Zadbaj o ładną oprawę jedzenia Możesz ułożyć bałwanka z twarożku, zrobić oczy z ogórka na kanapce. Obiad ugotowany tylko z zielonych składników czy piknik, który urządzisz na balkonie też będzie zdecydowanie bardziej smakować. Pomyśl o kolorach talerzyków i serwetek – czerwony, żółty i pomarańczowy pobudzają apetyt. Nie bez znaczenia jest też nazwa potrawy. Wesołe kanapki nie są tak czasochłonne, jak ci się wydaje - pomysły znajdziesz też w tekście o przepisach dla rocznego dziecka. Pokaż, że jedzenie to przyjemność Dobrze wiesz, jak miło jest siąść przy stole ze znajomymi, zjeść coś dobrego, porozmawiać. Dziecko też powinno się nauczyć, że jedzenie to nie tylko sposób na zaspokojenie głodu, ale okazja do porozmawiania z bliskimi o czymś przyjemnym. Nie licz nerwowo kolejnych dziecięcych kęsów, nie omawiaj wartości odżywczych jedzenia. Drażliwe tematy skutecznie odbierają apetyt. Jedzcie posiłki razem - maluch patrząc na ciebie, będzie zachęcony do jedzenia. Zaproś malucha do kuchni Wspólne przyrządzanie posiłków to przecież fajna zabawa. Jeśli dziecko nie chce jeść, odkryj w nim pasję do przygotowywania jedzenia (zacznij np. od ciastek). Zamiast martwić się, co dziecko robi, gdy ty gotujesz obiad, możesz mieć je cały czas na oku. Dla małego pomocnika zawsze znajdzie się jakieś zadanie – obrywanie z gałązki listków pietruszki, przesypywanie kaszy na sitko, a potem płukanie czy przyprawianie. Artykuł pierwotnie opublikowany Zobacz też: Wspólne gotowanie z dzieckiem - 5 prostych przepisów Jak nakłonić dziecko do sprzątaniaJak rozmawiać z dzieckiem o seksie Antyporadnik rodzica. Zdołuj dziecko w 6 krokach. Antyporadnik rodzica. Antyporadnik pokazuje, jakie błędy często popełniamy w wychowywaniu dzieci. I jakie skutki mogą przynieść nasze błędy. Nawiązuje w do 6 zasad elementarza AKADEMII PRZYSZŁOŚCI, ale pokazuje je w krzywym zwierciadle. 1.

Po rozstaniu rodziców dzieci często cierpią. Może to odbić się negatywnie także na ich zdrowiu fizycznym, zwłaszcza w obszarze chorób rozwijających się na gruncie psychosomatycznym. Jednak dorośli, którzy wspólnie potrafią zadbać o potrzeby swoich dzieci, dają im szansę na wyjście z tej trudnej sytuacji bez szwanku. Aż 62843 rozwodów miało miejsce w Polsce w 2018 roku. Na 1000 nowo zawartych małżeństw to, bagatela prawie 327 rozwodów. Dla porównania w 2010 liczba ta wyniosła 268 na tysiąc nowych małżeństw, a w 2000 r. – 203. Głowna przyczyna rozpadu małżeństwa to niezgodność charakterów, na drugim miejscu znalazło się niedochowanie wierności małżeńskiej, na trzecim – nadużywanie alkoholu. Nie ma równie dokładnych danych na temat tego, jak często rozstają się pary z dziećmi, które nie zawarły małżeństwa. A w takich nieformalnych związkach rodzi się w Polsce jedna czwarta dzieci. Statystyki dotyczące rozpadu związków mogą martwić z różnych powodów. Jeden jest taki, że często cierpią w takiej sytuacji dzieci. Niestety, jak wskazują badania, nierzadko pogarsza się ich zdrowie. Kłopoty mogą być przy tym różnorakie. Ciało w stresie Autorzy pracy opublikowanej na łamach „Journal of Epidemiology & Community Health” wskazują na problemy psychosomatyczne pojawiające się u nastolatków. Swoich obserwacji naukowcy dokonali na podstawie analizy wyników państwowego badania, w którym ankietowano aż 150 tys. uczniów w wieku 12-15 lat. Badacze sprawdzili takie objawy, jak bóle głowy, brzucha, uczucie napięcia, smutek, zawroty głowy i utrata apetytu. Jak się okazało, nastolatki, które po rozpadzie rodziny żyły głównie z jednym rodzicem, miały najwięcej psychosomatycznych symptomów, podczas gdy żyjące w pełnej rodzinie – najmniej. Innymi słowy, dzieci, które po rozwodzie wychowywało oboje rodziców, miały mniej niepokojących objawów, niż żyjące z jednym rodzicem, ale nadal więcej niż pochodzące z pełnych rodzin. Jednocześnie, jak podają badacze, znaczenie miała jakość relacji młodych ludzi z rodzicami. Różnice w tym zakresie nie mogły jednak wyjaśnić rozbieżności w stanie zdrowia. Badanie, jak wiele tego typu, miało charakter obserwacyjny, a zatem jest obarczone sporym marginesem niepewności i nie pokazuje związków przyczynowo-skutkowych, a jedynie pewne zjawisko. Jednak naukowcy podkreślają, że wyniki odzwierciedlają rezultaty innych projektów badawczych sprawdzających wpływ rozwodu na dzieci. Zwracają przy okazji uwagę, że za wystąpienie objawów psychosomatycznych zwykle odpowiada stres, a jego poziom może być różny, zależnie od tego, jak funkcjonuje rodzina (tu akurat nie ma znaczenia, czy w pełnej, czy rozbitej rodzinie). Kłopoty po latach od rozstania rodziców Niewykluczone, że niektóre problemy mogą się objawić po długim czasie. Zespół z University of Toronto odkrył, że mężczyźni, którzy w wieku poniżej 18 lat przeżyli rozwód rodziców, są aż trzykrotnie bardziej zagrożeni udarem niż pochodzący z pełnych rodzin. Z jakiegoś powodu, zależności takiej badacze nie zauważyli u kobiet. „Silny związek, jaki odkryliśmy u mężczyzn, dotyczący rozwodów i udarów jest wyjątkowo niepokojący” – podkreśla prof. Esme Fuller-Thomson, główna autorka pracy opublikowanej w „International Journal of Stroke”. „Może to budzić szczególną konsternację ze względu na to, że wyłączyliśmy z badania osoby, które doświadczyły jakiejkolwiek przemocy domowej czy uzależnień rodziców. Przewidzieliśmy, że związek między doświadczeniem w dzieciństwie rozwodu rodziców i udarem może wynikać z innych czynników, takich jak bardziej ryzykowne nawyki zdrowotne, czy niższy status społeczno-ekonomiczny mężczyzn, których rodzice się rozwiedli. Jednak uwzględniliśmy w statystykach większość znanych czynników ryzyka dla udaru, w tym wiek, rasa, przychody i wykształcenie, nawyki związane ze zdrowiem w dorosłości (palenie, ruch, otyłość, używanie alkoholu), wsparcie społeczne, zdrowie psychiczne i dostęp do opieki zdrowotnej. Nawet po wzięciu ich pod uwagę, rozwód rodziców nadal wiązał się z trzykrotnie większym ryzykiem udaru u mężczyzn” – tłumaczy współautorka pracy, Angela Dalton. Badacze nie wiedzą, jaka jest przyczyna podwyższonego zagrożenia. Domyślają się, że może chodzić o działanie kortyzolu, czyli tzw. hormonu stresu. Otóż, ich zdaniem, po rozwodzie rodziców chłopcy mogą uczyć się pewnego, szkodliwego sposobu reagowania na stres, którego potem używają w dorosłym życiu. Badacze sugerują nawet, aby lekarze uwzględniali informację o statusie małżeńskim rodziców swoich pacjentów, jako część działań zapobiegających udarom. Uzdrawiająca moc kontaktu z obojgiem rodziców Naukowcy, w tym odkrywający wpływ rozstania rodziców na zdrowie u ich dzieci zauważają, że ogromne znacznie ma sposób, w jaki rodzice zachowują się po rozwodzie, na ile sami dobrze sobie radzą w nowej sytuacji i jak traktują dzieci. Badacze z Uniwerytetu w Sztokholmie zauważyli np., że dzieci, które mieszkają u obojga rodziców, doświadczają mniej stresu niż mieszkające tylko z jednym. Co może zaskakiwać, zdaniem szwedzkich specjalistów, korzyści te utrzymują się niezależnie od konfliktu między rodzicami, a także między którymś z rodziców i dzieckiem. „Wyjaśnienie może być takie, że dzieci, które spędzają większość czasu z dala od jednego rodzica tracą zasoby, takie jak krewni, przyjaciele i pieniądze. Wcześniejsze badania pokazały także, że dzieci mogą martwić się o rodzica, którego rzadko widują, co rodzi w nich stres” – wyjaśnia Jani Turunen, jeden z autorów odkrycia. Ważna jest najprawdopodobniej także aktywna relacja z każdym z rodziców. „Pojawiały się do tej pory obawy, że wspólna opieka nad dzieckiem może stanowić dla niego niestabilną sytuację, która wywoła więcej stresu. Jednak ci, którzy zwracali na to uwagę, opierali się na teoretycznych założeniach, a nie na badaniach empirycznych” – podkreśla szwedzki specjalista. Opieka naprzemienna i w ogóle zajęcie się dziećmi po rozwodzie to bardzo delikatny i złożony temat. Warto przeczytać wywiad z psycholożką i psychoterapeutką, dr Kamilą Lenkiewicz, który ukazał się na łamach Serwisu Zdrowie” . Lepiej zdobywać wiedzę, bo z pewnością zaprocentuje na kolejne lata, a nawet dekady. Marek Matacz dla PAP Zdrowie Źródła: Główny Urząd Statystyczny Praca naukowa na temat wpływu rozwodu na objawy psychosomatyczne u dzieci Doniesienie prasowe na temat ryzyka zaburzeń różnych układów Doniesienie prasowe na temat ryzyka udaru Doniesienie prasowe na temat dobroczynnego wpływu wspólnej opieki

Cesarskie cięcie przeprowadza się na ogół w sytuacji, kiedy poród zaczął się normalnie i w trakcie wystąpiły komplikacje, czyli dziecko rozpoczyna akcję, ale nie może jej skończyć. Przyczyny: matka boi się wydać dziecko na świat (rodowe wspomnienie śmierci matki i/lub dziecka przy porodzie lub konflikt z ojcem dziecka). Dzień Dobry Pani, Utrzymywanie optymalnej dla siebie wagi ciała, jest stylem życia, polegającym na odpowiednim (racjonalnym) odżywianiu, regularnej aktywności fizycznej, na suplementacji, efektywnym ośmiogodzinnym śnie oraz na umiejętnym radzeniu sobie ze stresem. Podzielę się z Panią takim przesłaniem, że: RUCH zastąpi niemalże każdy lek, ale żaden lek nie zastąpi ruchu... Aktywność fizyczna, szczególnie na powietrzu, jest najbardziej efektywnym sposobem poprawy nastroju, gdyż podczas aktywności, organizm wytwarza endorfiny, inaczej tzw. hormony szczęścia. Ruch ważny jest dla optymalnego funkcjonowania układu nerwowego, układu krążeniowego i oddechowego. Ucieszyło mnie, że Pani Syn częściowo uprawia potrzebną aktywność fizyczną. Zalecałabym, by osobiście, z Synem skontaktowała się Pani z Dietetykiem w Poradni Zaburzeń Odżywiana, gdzie uzyskałaby Pani szczegółowe wskazówki (po wstępnym rozpoznaniu symptomatycznym) dotyczące racjonalnego odżywiania. Z przesłaniem dla Pani i Syna Tego, Co jest najbardziej teraz potrzebne, @ tel. 502 749 605 Co najmniej 3 razy w tygodniu aktywności powinny być nakierowane na wzmacnianie mięśni i kości. Mogą być to zajęcia grupowe lub bieganie, skakanie czy jazda na rowerze. Takie działania nie tylko wspierają odporność dziecka, ale również zmniejszają ryzyko rozwoju poważnych schorzeń w wieku dorosłym.

Co zrobić, gdy Twoje dziecko się boi? Przeczytaj nasz dzisiejszy artykuł, aby się tego dowiedzieć!Wyobraź sobie, że oglądasz ze swoim dzieckiem film fantasy przeznaczony dla osób w każdym wieku. Po kilku minutach dziwna postać widoczna na ekranie wręcz przeraża Twoje dziecko. Co powinieneś wtedy zrobić? Jak powinieneś się zachować, gdy Twoje dziecko się boi?Wiesz, że to tylko film, a to, co oglądasz, nie jest prawdziwe. Jednak rozumienie świata przez Twoje dziecko i jego zdolność pojmowania rzeczywistości nie są jeszcze w pełni rozwinięte. W związku z tym dobrze jest wyjaśnić mu, że to, co ogląda lub czego słucha, nie jest rzeczywiste, więc nie stanowi żadnego wyobraź sobie, że bez względu na to, jak dobrze wyjaśnisz swojemu maluchowi, że to, co widzi, nie jest prawdziwe, nadal dziecko się boi. Co powinieneś teraz zrobić? Zawsze możesz zatrzymać film, ale pamiętaj, że obawy Twojej pociechy prawdopodobnie nie znikną. Będą tkwić w jego psychice, pośrednio lub bezpośrednio. Dzieci boją się wszelkiego rodzaju rzeczy. Te obawy zwykle pojawiają się w nocy, kiedy wszystko jest ciemne. Na przykład wiele dzieci boi się spać samemu. Znane jest też dziwniejsze poczucie niebezpieczeństwa. Czyli na przykład strach przed wyjściem na miasto itp. Lista takich obaw jest długa, a każde dziecko jest inne.„Każdy z nas musi zmierzyć się z własnymi lękami, stanąć z nimi twarzą w twarz. To, jak sobie poradzimy z naszym strachem określi, dokąd pójdziemy przez resztę naszego życia. Czy będziemy w stanie przeżyć przygodę, czy też będziemy ograniczeni z uwagi na strach przed nią ”. -Judy Blume-Co zrobić, gdy Twoje dziecko się boi? Przeczytaj nasz dzisiejszy artykuł, aby się tego dowiedzieć!Co zrobić, gdy Twoje dziecko się boi?Różne obawy w okresie dzieciństwa są normalne i powszechne. Dlatego też niezwykle ważne jest, aby dziecko czuło się zawsze wspierane przez najbliższych. W ten sposób będzie bardziej im ufać i będzie też w stanie skuteczniej stawić czoła swoim właśnie praca wykonywana przez rodziców, nauczycieli, opiekunów, mentorów i krewnych jest bardzo ważna pod tym niepotrzebnych lękówWażne jest, aby celowo nie straszyć dzieci. Na przykład unikaj mówienia dzieciom o złej czarownicy. „Jeśli tego nie zrobisz, przyjdzie zła czarownica i Cię zabierze” to koszmarna strategia nakłaniania dzieci do zrobienia się, że dziecko rozumie, że postacie, z jakimi ma ono do czynienia w opowiadaniach, filmach i serialach telewizyjnych nie są prawdziwe. Podkreśl, że ktoś je wymyślił, co oznacza, że nie istnieją w prawdziwym pomniejszaj obaw swoich dzieciPamiętaj o empatii. Nie ma sposobu, aby dzieci spojrzały na świat z Twojej dorosłej perspektywy. Musisz wczuć się w ich problemy, a nie je minimalizować. Co najważniejsze, nie wyśmiewaj ich ani nie śmiej się z nich. W końcu to, co Tobie może wydawać się zabawne, dla dziecka może wydawać się wzbudzaj większego strachu w dziecku, które się boiKiedy dziecko się boi, trzeba sprawić, by czuło się bezpiecznie. Nie ignoruj jego obaw ani nie okłamuj go. Szczerość i uczciwość pomogą uspokoić Twoje dziecko. O ile to możliwe, używaj prawdy tak, aby dziecko zobaczyło, że rzecz, której się boi, nie jest tak straszna, jak się mu zmuszaj dziecka do robienia rzeczy, które je przerażająJeśli dziecko się boi, wystawienie go na to, czego się boi, nie jest najlepszym rozwiązaniem. W rzeczywistości może to mieć odwrotny skutek i jeszcze bardziej je przestraszyć. Dlatego też nie zmuszaj go do oglądania czegoś, czego nie chce oglądać, głaskać psa, do którego nie chce się zbliżać, wsiadać na kolejkę górską lub słuchać przerażających przekazuj dziecku swoich obawDorośli mają własne lęki i bardzo ważne jest, aby nie przekazywać ich dzieciom. Jeśli myślisz, że możesz nie być w stanie temu zaradzić (na przykład krzycząc wniebogłosy, gdy zobaczysz pająka), musisz wymyślić strategię radzenia sobie z zmierzyć się z własnymi lękami, aby dzieci obecne w Twoim życiu również nie musiały sobie z nimi obrażaj dziecka, które się boiDzieci często boją się rzeczy, które dorosłym wydają się śmieszne. Łatwo jest znaleźć proste rozwiązanie w postaci wyzwisk. „Nie bądź tchórzem” lub „Nie bądź dzieckiem” to bardzo często spotykane zwroty. To niewłaściwe zachowanie, ponieważ sprawi, że jeśli dziecko się boi, to poczuje się wtedy mniej bezpieczne i zostawiaj dziecka samegoNie jest dobrym pomysłem pozostawienie dziecka samemu sobie, aby samo radziło sobie ze swoimi lękami. Siedzenie samotnie w ciemnym pokoju może tylko zwiększyć jego niepokój i utrwalić wzmacniaj i nie utrwalaj jego obawChociaż ważne jest, aby okazywać empatię, należy również unikać robienia zbyt wielu rzeczy, których dziecko się boi. Musi ono wiedzieć, że rozumiesz, ale przesada może sprawić, że dziecko uwierzy, że niebezpieczeństwo jest jeszcze gorsze, niż początkowo ignoruj lęków dzieckaI na koniec, nigdy nie ignoruj przestraszonego dziecka. Bądź jak najbardziej wyrozumiały i znajdź najbardziej logiczny sposób na wyjaśnienie sytuacji i pomóż mu w radzeniu sobie z oczywiście ocenić rzeczywistość rzeczy, której się dziecko boi, ale nie sam ich strach. W większości przypadków jest to jak najbardziej rozsądna reakcja, biorąc pod uwagę, jak widzą świat powinieneś postępować, gdy dziecko się boi?Oto kilka porad, które mogą pomóc Ci zastosować poprzednie punkty w praktyce: Empatia. Jak wspomnieliśmy powyżej, ważne jest, aby szczerze rozmawiać z dzieckiem. Pokaż mu, że banie się czegoś wcale nie jest czymś złym. I że jest w stanie pokonać swoje lęki. Wsparcie. Zaoferuj dziecku zrozumienie i wsparcie. Pomóż mu tak bardzo, jak tylko możesz. Racjonalizacja. Kiedy rozmawiasz z dzieckiem, racjonalizuj sytuację tak bardzo, jak to możliwe. Spokój. Jeśli zachowasz spokój, pomożesz dziecku zrobić to samo. Zbliż się do dziecka. Staraj się być bliżej niego niż kiedykolwiek wcześniej. Tak, aby wiedziało, że będziesz przy nim bez względu na strategie mogą pomóc Ci odpowiednio zareagować, gdy dziecko się boi. Pamiętaj, że najlepiej będzie jednak porozmawiać ze specjalistą, jeśli jego obawy się nasilają lub przedłużają w może Cię zainteresować ...

Zamiast roztaczać nad maluchem szczelny klosz, naucz go, jak radzić sobie z trudnościami.'; answers [3] = 'Dziecko czuje się przy tobie bezpiecznie, bo wie, że może na ciebie liczyć. Stawiasz malcowi zrozumiałe granice, nie boisz się jego złości, ale też z uwagą słuchasz jego zdania i zdarza ci się mu ustąpić.

Za 3 dni skończę 38. tydz. ciąży. Trzy dni temu trafiłam do szpitala z obniżoną aktywnością dziecka. Okazało się, że jest owinięte pępowiną. Lekarze nie chcą robić cesarki, ponieważ dziecko może mieć problem z oddychaniem, i ich zdaniem to nie kwalifikuje się do natychmiastowego zakończenia ciąży. Poza tym boli mnie brzuch. Co robić? Zmienić szpital? Widoczna w badaniu USG pępowina owinięta dookoła szyi płodu, o ile nie ma zaburzeń w tętnie płodu, nie stanowi wskazania do cięcia cesarskiego. Bóle brzucha należy osobiście skonsultować z lekarzem. Sama powinna Pani zdecydować, czy zmienić szpital, czy nie. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta

Jeśli dziecko nie chce zrobić inhalacji, protestuje, krzyczy, ucieka, najpierw spróbujmy je uspokoić i porozmawiać. Opiszmy, jak wygląda inhalacja, ile trwa. Wytłumaczmy, jak działa dany lek. Wyjaśnijmy, dlaczego podczas zabiegu trzeba siedzieć spokojnie….

^{Edukacja i wychowanie dziecka nie jest łatwym zadaniem. A zrozumienie, dlaczego Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie i wiedza na temat tego, co w takiej sytuacji należy zrobić, jest niekiedy prawdziwą sztuką. Dowiedz się zatem z naszego dzisiejszego artykułu, jak powinnaś postępować, gdy zachowanie Twojego dziecka pozostawia sporo do Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie, w bardzo wielu przypadkach rodzice tracą swoją cierpliwość. W efekcie często dochodzi wtedy do konfliktów, a w niektórych przypadkach nawet walki o zadziwiająco często wydaje się, że ich dziecko zachowuje się niewłaściwie wyłącznie dla zwykłego kaprysu. Jednak prawie zawsze się w tym momencie mylą. Twoim zadaniem jako rodzica jest określenie przyczyn, dla których zachowanie Twojego dziecka odbiega dalece od ideału. Niewłaściwe zachowanie u Twojej pociechy może oznaczać na przykład napady złości, gniewu lub niszczenie i rzucanie zabawkami, czy też innymi dzieci mogą także z premedytacją załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne w majtki lub bezpośrednio na podłogę, mimo tego, że doskonale potrafią już samodzielnie korzystać z nocnika. Inne po prostu ignorują wszelkie rozkazy, krzyczą lub robią te wszystkie złośliwe rzeczy, które sprawiają, że dorośli przez to wpadają w tak naprawdę dziecko zachowuje się niewłaściwie? Jaki jest tego powód?Edukacja i wychowanie dziecka nie jest łatwym zadaniem. A zrozumienie, dlaczego Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie i wiedza na temat tego, co w takiej sytuacji należy zrobić, jest niekiedy prawdziwą sztuką. Nasz dzisiejszy artykuł zaprezentuje Ci kilka sposobów postępowania przydatnych w sytuacji, gdy zachowanie Twojego dziecka pozostawia sporo do z głównych powodów, dla których dziecko zachowuje się niewłaściwie, jest chęć zwrócenia na siebie uwagi rodziców. Dzieje się tak z reguły wtedy, gdy nasza pociecha uznaje, że nie otrzymuje odpowiedniego rodzaju uznania lub nawet pochwały wtedy, gdy stara się zachowywać w sposób oczekiwany przez swoich rzecz biorąc dziecko zachowuje się niewłaściwie właśnie po to, by zwrócić na siebie uwagę rodziców i dorosłych wokół siebie. Niestety dla nas, zazwyczaj otrzymuje wtedy to, czego chce. A to dlatego, że w takim przypadku rodzice i dorośli zaczynają rozmawiać o zachowaniu malucha. Tym samym staje się on centrum uwagi, czyli dopina powodem, dla którego dziecko zachowuje się niewłaściwie, jest to, że czuje się po prostu zaniedbane. Zwykle dzieje się tak, gdy na przykład robicie wspólnie zakupy. W pewnym dziecko mówi Ci, że jest zmęczone, a Ty nie reagujesz będąc pochłoniętym listą ponieważ Twoja pociecha nie otrzymuje od Ciebie odpowiedzi, wpada w furię. Wtedy rzecz jasna Ty tę sytuację dostrzegasz i reagujesz w ten, czy w inny sposób. To z kolei zachęca dziecko do podobnego zachowania się w przyszłej sytuacji tego samego typu. A to dlatego, że wie ono doskonale ze swego doświadczenia, że ten sposób działa i jest doskonałym sposobem na zwrócenie Twojej lub problemy behawioralne to inne powody, dla których dziecko zachowuje się niewłaściwieInnym powodem niewłaściwego zachowania dziecka jest zwykła zazdrość. Być może dziecko jest zazdrosne o swojego brata lub siostrę, przyjaciela, a nawet rodzica. Prawda jest taka, że nasze dzieci odkrywają już w bardzo młodym wieku, że gdy tylko zaczynają się zachowywać w sposób odbiegający od ideału, mogą dzięki temu manipulować praktycznie każdą sytuacją, w jakiej się brak granic lub sprzeczności między ustalonymi zasadami może być też powodem, dla którego dziecko zachowuje się niewłaściwie. Na przykład mama zabrania mu jakiejś rzeczy lub zachowania, natomiast ojciec na to zachowanie jest także spowodowane poważnymi problemami behawioralnymi. Do najpopularniejszych z nich należą między innymi: Niska tolerancja na frustrację Nadpobudliwość (ADHD) Słabe umiejętności społeczne Niewielka lub wręcz żadna kontrola nad postępowaniem dziecka i wyrażaniem przez nie emocji, nie tylko w skrajnych przypadkach. Nieodpowiednie środowisko rodzinne, nadopiekuńczość, problemy szkolne i wszelkiego rodzaju nadużycia lub przemoc w domu są również przyczyną niewłaściwego zachowania możesz zrobić, gdy Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie?Po przeanalizowaniu niewłaściwego zachowania swojej pociechy i określeniu jego przyczyn powinieneś przejść o krok dalej. Musisz bowiem przypomnieć sobie, jak postępujesz za każdym razem, gdy Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie. Twoje postępowanie w trakcie jego napadu złości może pogorszyć problem zamiast załagodzić całą bądź cierpliwy i wyrozumiały, ale jednocześnie stanowczyKiedy dziecko zachowuje się niewłaściwie, z reguły jego rodzice przeżywają mały kryzys. W efekcie stają się zdesperowani i starają za wszelką cenę zmusić swoją pociechę do zmiany postępowania. Ale to poważny błąd, który praktycznie nigdy nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Staraj się po prostu nie złościć jednocześnie nie bądź zbyt łagodny. Zamiast tego postaraj się przyjąć stanowczą postawę i wyjaśnij w ten sposób dziecku, jak powinno się zachowywać w przyszłości. Utrata panowania nad sobą spowoduje tylko niepotrzebną walkę o władzę, w której zarówno Ty, jak i Twoja pociecha posuniecie się do przetestowania swoich granic. A tego z pewnością byś nie daj się zwieść temu, co mówią inni ludzieNapad złości w obecności innych osób często powoduje, że rodzice dziecka czują się nieswojo. Często kończy się to spełnianiem wszystkich żądań ich pociechy tylko po to, aby ją jak najszybciej uspokoić, a tym samym uniknąć całej tej niezręcznej pozwól jednak na to, aby to, co myślą inni, miało na Ciebie jakikolwiek wpływ. Naprawdę mocne przytulenie rozgniewanego dziecka to świetna technika sprawdzająca się w wielu przypadkach. W zależności od wieku Twojej pociechy możesz także z miłością wziąć ją ręce i wytłumaczyć jej, że to, co robi, jest po prostu niemile widziane i możesz po prostu robić to, co robiłeś do tej pory i zignorować zupełnie fakt, że Twoje dziecko wciąż płacze. Odwrócenie uwagi od zachowania dziecka w takich sytuacjach zapobiegnie dalszym napadom się nie krzyczeć ani tym bardziej nie obrażać swojego dzieckaKiedy dziecko zachowuje się niewłaściwie, w zależności od jego wieku, to być może próbuje się z Tobą skomunikować, ale po prostu nie umie zrobić tego w inny sposób. Dzieci uczą się na przykładach, jakie poprosisz swojego malucha, by przestał krzyczeć, ale w końcu stracisz panowanie nad sobą i także zaczniesz na nie krzyczeć, w efekcie dziecko będzie mocno skonfundowane. Zacznie uważać wtedy, że takie zachowanie jest jak najbardziej właściwe i skuteczne. Ale nie jest też dobrym pomysłem mówienie dziecku, że jest złe lub że inne dzieci zachowują się o wiele lepiej niż nagradzaj dobre zachowanie swojej pociechyWiększość rodziców nie chwali dobrego zachowania swoich dzieci. Zwroty typu „to naprawdę fajnie, że potrafisz się podzielić zabawkami ze swoją siostrą” lub „dziękuję za pozbieranie swoich zabawek i ubrania to naprawdę wspaniała pomoc z Twojej strony” sprawią, że dziecko rzeczywiście poczuje się świetnie i będzie uważało, że zostało właściwie słów tytułem podsumowaniaNadmiernie surowe dyscyplinowanie dziecka nie oznacza jego kontrolowania. Raczej oznacza to po prostu narzędzie pozwalające Ci utrzymać kontrolę nad samym żeby Twoje dziecko zachowywało się właściwie, ponieważ będzie samo tego chcieć. A nie dlatego, że „musi”. Jeśli je będziesz nadmiernie kontrolować, wzbudzisz w nim jedynie niezadowolenie i niepewność. Poświęcenie, cierpliwość i miłość będą kluczowymi aspektami służącymi do tego, by Twoje dziecko zaczęło się zachowywać może Cię zainteresować ...}

Wzbogacajmy je stopniowo o zdrowe warzywa, chude mięso i inne niezbędne składniki – jeśli takie zmiany wprowadzimy powoli, dziecko zacznie przyzwyczajać się do nowych smaków. Co istotne – nie podawajmy maluchowi dużych porcji jedzenia. Prawdopodobnie zniechęcony przesadną ilością przestraszy się i odmówi chociażby spróbowania.

od Agnieszka 9 stycznia, 2019, 8:17 pm 279 Wyświetleń Co zrobić, kiedy dziecko płaczem lub krzykiem próbuje wymusić coś na Tobie? Czy można denerwować dziecko? Jak się zachować w takiej sytuacji? Te pytania nurtują nie jednego rodzica. Odpowiedzi na nie znajdziecie w materiale Marioli Kurczyńskiej. Jak ćwiczyć czytanie z dzieckiem, aby go nie zniechęcić? Jeż z gliny samoutwardzalnej DIY © 2018 wszelkie prawa zastrzeżone Back to Top Zapomniałeś/aś hasła? Wprowadź dane konta aby otrzymać na e-mail link resetujący hasło. Your password reset link appears to be invalid or expired.

Gdy dziecko spadnie z łóżka, nie wolno panikować. Należy wziąć dziecko na ręce i spróbować je uspokoić. Trzeba dokładnie obejrzeć ciało noworodka, głównie okolicę czaszki, i

Forum: Oczekując na dziecko Jestem mamą 14 miesięcznego Kuby,a we wrześniu urodzę drugie dziecko. Wiele razy spotykałam się z różnymi przesądami (zabobonami) dotyczącymi dzieci i ich wychowania. Ostatnio rozśmieszyły mnie te związane z ciążą… Jeśli macie ochotę trochę się pośmiać… to zapraszam do lektury… A może Wy znacie jakieś? Podzielcie się… Ciąża to przecież mimo różnych niedogodności – czas bardzo radosny 🙂 Włosy w ciąży ścinałam, więc memu dziecku grozi “krótki rozum”. Włosy też farbowałam, więc powinno być rude. Poza tym – przez moją niewiedzę – moje dziecko może być łyse, bo nie wiedziałam, że depilacja w ciąży daje “łyse” skutki… Przyznam, że nieodpowiedzialnie nosiłam apaszki i łańcuszki na szyi – więc dziecko cudem chyba nie “owinęło sie pępowiną”. Inne zalecenia na ciążę? Po turecku siadać nie można – dziecko będzie miało krzywe nogi… Nie można też podczas zmywania naczyń zalać sobie brzucha wodą: dziecku niechybnie grozi alkoholizm. Jak sobie jeszcze coś przypomnę, to napiszę… Ale trzeba się nastarać, by urodzić śliczne i zdrowe dziecko… ha ha:) Re: Owinięcie pępowiną. W takim przypadku rodzi sie naturalnie ale cesarka moze sie zdarzyc. U mnie bylo tak: Synek byl owiniety pepowina o czym dowiedzialam sie w 40 tc. Bylo to widac na ktg gdy podczas skurczow przepowiadajacych byly spadki tetna. Gdy zaczelam rodzic w 41tc to podczas silnych skurczow spadki tetna byly bardzo powazne .