Czy mogę rysować myszką? Wielu wschodzących artystów nie ma funduszyzakup profesjonalnego tabletu. Z tego powodu wielu jest zainteresowanych pytaniem: „Czy można rysować na komputerze za pomocą myszy?” W tej części artykułu postaramy się odpowiedzieć na to pytanie. Jest całkiem możliwe rysowanie za pomocą myszy komputerowej.

Pobierz Instrukcję obsługi Leroy Merlin Planera 3D jako .pdf. Pobierz plik .pdf. Leroy Merlin Planer 3D - sieć sklepów budowlano-dekoracyjnych Leroy Merlin. Zapraszamy do naszego serwisu.

Projekt Synergy2 umożliwia równoległe wykorzystanie jednej klawiatury i myszy w kilku komputerach, które są wyposażone w osobne wyświetlacze. Nie ma potrzeby użycia specjalistycznego sprzętu. Jak to zrobić? Projekt Synergy2 umożliwia równoległe wykorzystanie jednej klawiatury i myszy w kilku komputerach, które są wyposażone w osobne wyświetlacze. Nie ma potrzeby użycia specjalistycznego sprzętu. Jak to zrobić? Korzystasz z kilku komputerów jednocześnie, gdyż jesteś zmuszony do pracy z wieloma systemami operacyjnymi. Być może nie zadowalają cię rozwiązania wirtualizujące. A może brakuje ci miejsca na biurku, bo jest już zajęte przez kilka wyświetlaczy? Rozwiązaniem twoich problemów jest bezpłatne narzędzie Synergy ( ). Oprogramowanie Synergy2, autorstwa Chrisa Schoenemana zostało stworzone z myślą o użytkownikach posiadających kilka komputerów w domu, a chcących użytkować systemy jednocześnie przy pomocy jednego urządzenia peryferyjnego. Bez zbędnej potrzeby stosowania przełączników KVM (od: Keyboard Video Mouse), które umożliwiają podłączanie kilku komputerów do jednego zestawu myszy, klawiatury i monitora. Narzędzie zostało udostępnione na licencji GNU Public License (GPL) i jest projektem Open Source, co oznacza, że każdy może ingerować w kod źródłowy aplikacji. Dzięki Synergy2 wykorzystasz jednocześnie jedną klawiaturę i mysz do interakcji z wieloma systemami operacyjnymi. Narzędzie poza podstawową funkcjonalnością oferowaną przez proces sterowania przy wykorzystaniu urządzeń peryferyjnych, pełni także funkcję schowka systemowego (dla operacji typu kopiuj/wklej) dla wszystkich systemów operacyjnych oraz pozwala konfigurować wygaszacz ekranu dla wszystkich komputerów naraz. W celu skorzystania z Synergy2 komputery muszą się "widzieć", a więc muszą być połączone w jednej sieci, przy wykorzystaniu protokołu TCP/IP. Działanie narzędzia opiera się na prostej zasadzie. Komputer, do którego podłączone są mysz i klawiatura, pełni rolę serwera przekierowującego urządzenia peryferyjne na wybraną, aktywną jednostkę. Przejście z jednego systemu na drugi jest bardzo proste. Wystarczy zbliżyć kursor do krawędzi ekranu komputera, a narzędzie automatycznie uaktywni wskaźnik myszy w systemie znajdującym się po lewej lub prawej stronie, u góry lub na dole, w zależności od wybranej krawędzi monitora. Klawiatura uaktywniana jest automatycznie wraz z ruchem kursora myszy. Warto dodać, że Synergy obsługuje wszystkie popularne systemy operacyjne, od Windows, przez Mac OS X po systemy spod znaku Unixa (Linux, Solaris, Irix i inne). Przy użyciu wspomnianego schowka systemowego można tylko skopiować niesformatowany tekst - niestety, nie przeniesiesz w ten sposób plików. Przygotowania W poniższym przykładzie pokażemy krok po kroku, jak skonfigurować aplikację Synergy z wykorzystaniem trzech komputerów pracujących pod kontrolą różnych systemów operacyjnych: Windows, Linux oraz Mac OS X. W naszym przykładzie, wybraliśmy jako serwer środowisko Windows (oczywiście do tej maszyny musisz podpiąć mysz i klawiaturę), natomiast Mac OS X oraz dystrybucja Linuksa - openSUSE, są tzw. maszynami drugiego ekranu, systemami umieszczonymi, odpowiednio po lewej i prawej stronie monitora komputera głównego. Pecety muszą się oczywiście "widzieć", to znaczy znajdować się w jednej sieci. Zakładamy jednak, że już wcześniej podjąłeś odpowiednie kroki w tym celu i poprawnie skonfigurowałeś sieć lokalną. Pamiętaj także, aby utworzyć dla Synergy wyjątek w zaporze sieciowej, gdyż w przeciwnym razie uniemożliwisz nawiązywanie połączeń z innymi podłączonymi ekranami. Konfiguracja serwera Dodawanie nowego serwera w aplikacji Synergy Serwer możesz uruchomić w dwóch różnych trybach: daemon (domyślny) lub foreground (z funkcją diagnostyki). Druga z opcji przyda się z pewnością wtedy, gdy będziesz chciał rozwiązywać różne problemy z Synergy (patrz także ramka obok). Naszym serwerem jest komputer pracujący pod kontrolą Windows, gdzie konfiguracja odbywa się w trybie graficznym. W pozostałych systemach konieczne jest napisanie prostego pliku wsadowego w formacie tekstowym, dlatego też my zdecydowaliśmy się na system Microsoftu. Najpierw uruchom aplikację Synergy i zaznacz pole Share this computer's keyboard and mouse (server) w głównym oknie programu. Następnie naciśnij przycisk Screens & Links: Configure... i wskaż kontrolkę +, aby dodać serwer do listy ekranów (Screens). Wpisz nazwę serwera (w polu Screen Name). W razie potrzeby możesz zdefiniować dodatkowe nazwy w postaci aliasów (Aliases). Poniżej znajdziesz pole Options, gdzie możesz ustawić sposób aktywacji funkcji półdupleks dla połączeń na komputerze klienckim (w tym trybie przesyłanie i odbieranie danych odbywa się naprzemiennie). W Modifiers przypiszesz nowe znaczenie klawiszom używanym domyślnie na klawiaturze w standardowej postaci, natomiast Dead Corners pozwala wyłączyć te rogi ekranu, które mają pozostać nieaktywne - a więc najechanie na nie kursorem myszy ma nie inicjować żadnych operacji. Konfigurowanie serwera zakończysz poprzez naciśnięcie przycisku OK. Dodawanie klientów i konfiguracja połączeń Kreator ekranów i połączeń Synergy. Kolejnym krokiem jest dodanie komputerów klienckich. Wykonuje się to tak samo, jak w wypadku konfiguracji głównego serwera. Pamiętaj, aby używać prostych nazw. Pozwoli ci to później łatwo zidentyfikować klientów podczas konfiguracji z serwerem. W naszym przykładzie jako nazwy dodatkowych ekranów użyliśmy odpowiednio nazwy systemów: Mac OS X oraz openSUSE. Po uzupełnieniu listy Screens musisz utworzyć odpowiednie zasady połączeń dla Synergy. Zrobisz to w obszarze Links. Nasz komputer Mac jest umieszczony po lewej stronie serwera. Musisz skonfigurować odpowiednie połączenie dla ekranów w taki sposób, aby po najechaniu kursorem myszy na lewy róg pulpitu "przeskoczyć" do pulpitu Mac OS X. Służą do tego trzy pola z rozwijalnymi listami. Z pierwszego pola listy wybierz left, potem wybierz Vista, a na końcu Mac OS. Nowe połączenie zatwierdzisz kontrolką +. Adekwatnie postąp, konfigurując połączenie z Linuksem, z tym, że ekran ten jest umieszczony po prawej stronie. Z pierwszego pola listy wybierz right, następnie Vista i openSUSE. Skonfigurowałeś odpowiednio maszyny i połączenia między nimi. Zatwierdź zmiany w module Screens & Links, naciskając przycisk OK. Ustawienia zaawansowane Ustawienia zawansowane w programie Synergy. Program Synergy zapewnia również możliwość skonfigurowania ustawień zaawansowanych, które pozwolą ci dostosować działanie aplikacji do twoich własnych preferencji. Dodatkowe opcje przywołasz, naciskając kontrolkę Options w głównym oknie programu. Możesz tutaj zdefiniować sposób, w jaki ma być dokonywane przełączanie między pecetami za pomocą kursora myszy. Zaznaczenie pola wyboru Switch after waiting pozwoli ci przejść do sąsiedniego ekranu dopiero po upływie konkretnego czasu od momentu zatrzymania kursora. A gdy zaznaczysz pole wyboru Switch on double tap within, będziesz musiał kliknąć dwa razy myszą w krawędź pulpitu, aby przeskoczyć do drugiego systemu. Dodatkowo w obu powyższych wypadkach musisz ustalić wartość czasu w milisekundach (pola po prawej stronie). Koniecznie zaznacz też opcję Check clients every, która powoduje, że Synergy będzie co jakiś czas sprawdzał, czy klienty są podłączone do serwera. Natomiast jeśli chcesz, aby wszystkie ekrany miały zsynchronizowane wygaszacze to koniecznie zaznacz Synchronize screen savers. Zmiany zatwierdzamy kontrolką OK. W sekcji Advanced Options pogrupowano dodatkowe funkcje. Możesz zmienić domyślnie wyświetlaną nazwę ekranu (opcja Screen Name). W sekcji Port możesz zmienić domyślny port, natomiast w sekcji Interface skonfigurujesz nowy interfejs. Obie wymienione funkcje są wykorzystywane do połączeń sieciowych. Pozostała jeszcze sekcja autostartu - Automatic Startup: Configure…. Zaznacz w niej opcję automatycznego uruchamiania narzędzia wraz ze startem systemu operacyjnego. Instalacja i konfiguracja w pecetach-klientach Test poprawności konfiguracji. Dotychczas skonfigurowałeś wszystkie opcje dotyczące serwera oraz połączenia z klientami. Teraz musisz zainstalować oprogramowanie Synergy na maszynach drugiego ekranu. Ściągasz odpowiednie pliki instalacyjne spod adresu i zainstaluj aplikację. W Mac OS X otwórz okno Terminala i przeciągnij do niego plik synergyc (znajdziesz go w rozpakowanym archiwum, które przed chwilą pobrałeś). Zostanie wyświetlona ścieżka dostępu do wspomnianego pliku. Teraz tylko dopisz -f nazwa_serwera (nazwa komputera w sieci, nie wpisana w ustawieniach serwera!). Zamiast nazwy możesz także podać numer IP serwera. Warto wspomnieć, że pod Linuksem możesz uruchomić także klienta w trybie graficznym. W tym celu w głównym module aplikacji zaznacz opcję Use another computer's Shader keyboard and mouse (client), a w polu Other Computer's Host Name po prostu wpisz nazwę serwera z Windows. Proces aktywacji klienta pracującego pod kontrolą Linuksa wygląda identycznie. Ekrany drugorzędne powinny zgłosić stan gotowości. Jeśli tak się nie stało, naciśnij przycisk Test w głównym module Synergy zainstalowanym na serwerze. W razie problemów program podpowie ci, w czym tkwi ewentualny błąd. Uruchamianie Synergy Masz już za sobą cały proces konfiguracji. Jeśli wszystko funkcjonuje prawidłowo to możesz uruchomić oprogramowanie. Serwer uruchomisz, naciskając kontrolkę Start, w głównym module programu, natomiast klientów z poziomu trybu tekstowego, bez przełącznika, wpisując po prostu polecenie synergyc. Możesz od tej pory cieszyć się jednoczesną pracą z kilkoma komputerami przy użyciu zaledwie jednej myszy i klawiatury. Dodatkowe opcje Synergy dostępne z linii poleceń Program Synergy dysponuje wieloma funkcjami, przydatnymi zwłaszcza podczas rozwiązywania problemów z serwerem i podłączonymi ekranami drugiego rzędu. Poniżej przedstawiamy zestaw najbardziej przydatnych poleceń używanych w trybie tekstowym. --debug level x (gdzie x jest jedną z następujących wartości: FATAL, ERROR, WARNING, NOTE, INFO, DEBUG, DEBUG1 lub DEBUG2) uruchamia tryb poszukiwania błędów z jednym z dostępnych poziomów. Polecenie --daemon uruchamia serwer w tzw. trybie deamon (Unix) lub w tle (Windows), natomiast --no-daemon uruchamia serwer w trybie foreground (na pierwszym planie). --restart - automatycznie restartuje komputer, gdy wystąpi błąd, z kolei --no-restart wyłącza automatyczny restart podczas awarii. Więcej przydatnych poleceń uzyskasz po wpisaniu polecenia --help w konsoli.

Linki do filmu =https://drive.google.com/file/d/1r3gXuzCiL2ufD1kFykPSbXJOKG9tbV16/view( Do pobrania )Monke mod manager = https://github.com/DeadlyKitten/Monk

Ostatnim typem prostych zdarzeń generowanych przez użytkownika są kliknięcia, przeciągnięcia, lub po prostu zmiana położenia kursora myszy. Jak się w tej lekcji przekonamy ich obsługa również nie jest zbyt skomplikowana, a po napisaniu kilku aplikacji z wykorzystaniem tego mechanizmu będziemy mogli sprawnie się nim posługiwać. Postaramy się napisać prostą aplikację, która w odpowiedzi na kliknięcia w obszarze panelu będzie rysowała różne kształty, natomiast Twoim zadaniem będzie jego rozbudowa o dalszą funkcjonalność. W przypadku zdarzeń generowanych przez klawiaturę używaliśmy interfejsu KeyListener, tym razem, jak nietrudno zgadnąć, schemat będzie podobny. Możemy jednak wyróżnić dwa interfejsy które służą do przechwytywania dwóch typów zdarzeń, które mogą zaistnieć MouseListener - interfejs słuchacza zdarzeń myszy. Odpowiedzialny za kliknięcia i pojawianie się kursora nad komponentem nasłuchującym. MouseMotionListener - interfejs, który pozwala przechwytywać zdarzenia związane z ruchem kursora. Warto również wspomnieć o tym, że istnieją klasy MouseAdapter i MouseMotionAdapter, dzięki którym nie musimy implementować wszystkich metod, a tylko te, które są nam potrzebne - minusem jest oczywiście to, że w Javie nie ma dziedziczenia wielobazowego, więc jeśli rozszerzamy przykładowo klasę JPanel, nie będziemy mogli użyć klasy adaptera. Przejdźmy do rzeczy. Interfejs MouseListener posiada pięć metod: //metoda wywoływana, gdy następuje kliknięcie, czyli wciśnięcie i zwolnienie przycisku myszy, ale uwaga, obie te operacje muszą zajść w jednym położeniu. public void mouseClicked(MouseEvent event) //metoda wywoływana, gdy zostaje wciśnięty przycisk myszy\ public void mousePressed(MouseEvent event) //metoda wywoływana, gdy następuje zwolnienie przycisku myszy public void mouseReleased(MouseEvent event) //metoda wywoływana, gdy kursor pojawia się w obszarze nasłuchującym na zdarzenia, na przykład panelu public void mouseEntered(MouseEvent event) //metoda wywoływana, gdy kursor opuszcza obszar nasłuchujący zdarzenia public void mouseExited(MouseEvent event) Na szczęście ich nazwy są intuicyjne i zazwyczaj wiadomo której użyć. W przypadku mouseClicked należy jedynie pamiętać, że za kliknięcie uważamy wciśnięcie i zwolnienie przycisku w tym samym miejscu, jeśli przycisk wciśniemy, przesuniemy kursor i dopiero zwolnimy przycisk, wtedy zostaną wywołane zarówno mousePressed() oraz mouseReleased, ale nie mouseClicked(). Podobnie sprawa wygląda w przypadku interfejsu MouseMotionListener, jednak tutaj są tylko dwie metody: //metoda wywoływana, gdy wciśniemy przycisk i przeciągniemy kursor public void mouseDragged(MouseEvent event) //metoda wywoływana, gdy poruszamy kursor w obszarze nasłuchującym zdarzenia public void mouseMoved(MouseEvent event) Jak widać wszystkie z metod otrzymują jako parametr obiekt klasy MouseEvent. Przechowuje on bardzo dużo ciekawych informacji na temat zdarzenia, które nastąpiło. Możemy z niego odczytać położenie kursora zarówno względem punktu (0,0) naszego panelu, lub innego komponentu nasłuchującego, a także położenie na ekranie. Przycisk, który został wciśnięty, oraz wiele więcej, Dodatkowo klasa MouseEvent posiada szereg zdefiniowanych stałych, z którymi możemy porównywać dane otrzymane od systemu. Aby w ogóle móc przechwytywać zdarzenia myszy musimy najpierw dodać do komponentu nasłuchującego odpowiedniego słuchacza, za pomocą metod addMouseListener, lub addMouseMotionListener. Na początek napiszmy prościutki program, który zawiera panel implementujący oba wspomniane interfejsy, a wszystko umieścimy w ramce. Informację o zdarzeniach będziemy wyświetlali w konsoli przy pomocy standardowego strumienia wyjścia. Klasa panelu implementującego interfejsy: import import import import public class MouseTestPanel extends JPanel implements MouseListener, MouseMotionListener { public MouseTestPanel() { addMouseListener(this); addMouseMotionListener(this); } @Override public void mouseDragged(MouseEvent arg0) { } @Override public void mouseMoved(MouseEvent arg0) { } @Override public void mouseClicked(MouseEvent e) { } @Override public void mouseEntered(MouseEvent e) { } @Override public void mouseExited(MouseEvent e) { } @Override public void mousePressed(MouseEvent e) { } @Override public void mouseReleased(MouseEvent e) { } } Klasa ramki i jednocześnie klasa testowa: import import public class Frame extends JFrame { public Frame() { super("MouseTest"); add(new MouseTestPanel()); setDefaultCloseOperation( setVisible(true); } public static void main(String[] args) { Runnable() { @Override public void run() { new Frame(); } }); } } Należy oczywiście najpierw rozciągnąć sobie okienko, wjeżdżając i wychodząc z obszaru panelu, a także klikając w jego obszarze można zaobserwować w konsoli, które metody zostają wywoływane. Przejdźmy jednak do tego o czym wspomniałem na początku. Napiszmy program, który w miejscu, w którym klikniemy narysuje jakieś kształty, np kwadraty. Nie ma tutaj znaczenia, czy użyjemy do tego celu metody mousePressed, mouseReleased, czy mouseClicked, wszystko zależy od naszej inwencji, ale przyjmijmy, że będzie to mousePressed. Panel z rysowaniem kwadracików 10x10 pikseli: import import import import import public class MouseTestPanel extends JPanel implements MouseListener { private static final int DEFAULT_WIDTH = 200; private static final int DEFAULT_HEIGHT = 200; private int x, y; ArrayList points = new ArrayList(); public MouseTestPanel() { addMouseListener(this); setPreferredSize(new Dimension(DEFAULT_WIDTH, DEFAULT_HEIGHT)); } @Override public void mouseClicked(MouseEvent e) { } @Override public void mouseEntered(MouseEvent e) { } @Override public void mouseExited(MouseEvent e) { } @Override public void mousePressed(MouseEvent e) { x = y = Point(x, y)); repaint(); } @Override public void mouseReleased(MouseEvent e) { } @Override protected void paintComponent(Graphics g) { Graphics2D g2d = (Graphics2D) g; 0, drawRectangles(g2d); } private void drawRectangles(Graphics2D g2d) { int x, y; for (Point p : points) { x = (int) y = (int) y, 10, 10); } } } W skrócie. Posiadamy dwie zmienne x, y, które będą przechowywały miejsce, w których kliknął użytkownik. Dane do tego potrzebne otrzymamy w obiekcie MouseEvent, który jest parametrem wykorzystywanej przez nas metody mousePressed. Położenie kursora w momencie zajścia zdarzenia uzyskujemy dzięki metodom getX() oraz getY(). Dodatkowo stworzyliśmy zmienną typu boolean, dzięki której kwadracik nie jest rysowany po starcie programu w punkcie (0,0), czyli domyślnych wartości x i y. W metodzie mousePressed za każdym razem modyfikujemy zmienne x i y oraz wywołujemy metodę repaint(). Rysowanie polega na wypełnieniu tła białym kolorem i narysowaniu czarnego kwadracika o wymiarach 10x10 pikseli. import import public class Frame extends JFrame { public Frame() { super("MouseTest"); add(new MouseTestPanel()); setDefaultCloseOperation( pack(); setVisible(true); } public static void main(String[] args) { Runnable() { @Override public void run() { new Frame(); } }); } } W klasie ramki dodaliśmy znaną nam metodę pack(), która dostosowała rozmiar ramki do naszego panelu. Jesteśmy już blisko końca, ale zapewne chcielibyśmy, aby na planszy pojawiały się wszystkie kwadraciki, które narysowaliśmy, a nie tylko jeden. Jak to najprościej uzyskać? Oczywiście musimy przechowywać gdzieś wartości punktów, w których zaszły kliknięcia. Mogłaby to być tablica, ale nie jest to dobre rozwiązanie, bo musielibyśmy z góry zakładać, jaka ilość kwadracików może pojawić się na planszy. Znacznie lepiej będzie wykorzystać jakąś strukturę danych - najlepiej listę. My wybierzemy listę tablicową ArrayList, ale mogłaby to być równie dobrze LinkedList. Dodatkowo dodamy do niej parametr, który określi, konkretny typ obiektów, co chroni nas przed rzutowaniem. Jedyne zmiany zachodzą w klasie panelu, więc jedynie jego kod umieszczono poniżej: import import import import public class MouseTestPanel extends JPanel implements MouseListener { private static final int WIDTH = 200; private static final int HEIGHT = 200; private int x, y; ArrayList points = new ArrayList(); public MouseTestPanel() { addMouseListener(this); setPreferredSize(new Dimension(WIDTH, HEIGHT)); } @Override public void mouseClicked(MouseEvent e) { } @Override public void mouseEntered(MouseEvent e) { } @Override public void mouseExited(MouseEvent e) { } @Override public void mousePressed(MouseEvent e) { x = y = Point(x, y)); repaint(); } @Override public void mouseReleased(MouseEvent e) { } @Override protected void paintComponent(Graphics g) { Graphics2D g2d = (Graphics2D) g; 0, WIDTH, HEIGHT); drawRectangles(g2d); } private void drawRectangles(Graphics2D g2d) { int x, y; for(Point p: points) { x = (int) y = (int) y, 10, 10); } } } Ponieważ kolekcje nie były jeszcze szczegółowo omawiane, a o typach generycznych było jedynie kilka wzmianek jestem winny wam pewne objaśnienie co do części kodu: ArrayList points = new ArrayList(); Tworzymy tutaj dynamiczną strukturę danych. Najprościej rzecz ujmując jest to tablica, która potrafi sama zwiększać swój rozmiar, gdy zajdzie taka potrzeba. Klasa ArrayList jest częścią frameworka Collections, zawierającego kilka innych struktur. Dzięki temu, że dodaliśmy jej konkretny typ (tzw typ generyczny), wiemy jakie obiekty będziemy przechowywać - w naszym przypadku Point. Więcej na ten temat możecie przeczytać w tej lekcji. Wracając do naszego panelu, zmiana polega na tym, że teraz po każdym kliknięciu myszy prze użytkownika dodajemy do listy points nowy obiekt typu Point (położenie punktu na płaszczyźnie), a nie tak jak wcześniej od razu go rysujemy. Stworzyliśmy pomocniczą metodę drawRectangles(), w której przy pomocy pętli for each rysujemy wszystkie nasze kwadraty na podstawie punktów znajdujących się w kolekcji (ArrayList implementuje interfejs Iterable, dzięki czemu jest to możliwe). W metodzie paintComponent() przekazujemy jej obiekt typu Graphics2D związany z danym kontekstem, dzięki któremu możemy rysować. Wyrzuciliśmy z kodu również zmienną blokującą rysowanie kwadracika po starcie systemu, ponieważ teraz rysujemy obiekty z kolekcji, która na początku jest domyślnie pusta.

Najlepszy tablet do rysowania: kryteria wspólne. Wybór modelu z ekranem czy bez jest ważny, ale w obu przypadkach trzeba też często brać pod uwagę bardzo podobne kryteria. Wielkość ekranu: standardowe tablety do rysowania mają formaty od A6 do A4. To oznacza, że na takim formacie będzie się pracowało najbardziej intuicyjnie W porównaniu do tamtych czasów dziś mamy ogromny wybór tak płatnych, jak i darmowych narzędzi, z których większość przewyższa możliwościami choćby takiego Photoshopa który nie miał wtedy jeszcze warstw. Jednocześnie tak duża ilość programów powoduje, że osobie bez doświadczenia ciężko się w tym odnaleźć, ale od czego macie Antyweb. :) Program do rysowania to nie tylko Paint Dla większości osób pierwszym programem do rysowania, z jakim się spotkali jest ciągle Paint, względnie jego nowoczesna i ukierunkowana trochę bardziej malarsko wersja Fresh Paint. O ile ten pierwszy jest już przestarzałym dinozaurem z zeszłej epoki, ten drugi jak najbardziej nadaje się do pierwszych zabaw, szczególnie gdy mamy komputer czy tablet wyposażony w piórko. Jednocześnie trzeba sobie zdawać sprawę, że nie znajdziecie tam tak podstawowej funkcji, jak choćby warstwy. W związku z czym, jeśli połkniecie bakcyla rysowania czy malowania na komputerze, szybko zaczniecie szukać czegoś lepszego. W zestawieniu alternatyw skupię się głównie na klasycznych programach do rysowania oraz edycji zdjęć i grafiki, ale wspomnę też o programach bardziej specjalizowanych, do projektowania pomieszczeń. Te pierwsze dzielą się na dwa podstawowe rodzaje, operujące na pikselach programy do grafiki bitmapowej oraz bazujące na obiektach programy do grafiki wektorowej. Drugim podziałem, o którym warto wspomnieć, to podział na programy rysunkowe typu sketch, przydatne przy tworzeniu szkiców, i programy symulujące techniki malarskie, często mające słowo paint w nazwie. Oczywiście dziś programy mieszają te wszystkie elementy, ale najczęściej któraś z cech jest tą podstawową. Programy do rysowania dla amatorów Ponieważ Painty omówiłem już na wstępie, zerknijmy na inne proste i przyjemne w użyciu alternatywy. Z masy aplikacji, jakie są dostępne na główne „rysunkowe” platformy, macOS, iPadOS i Windows 10 wybrałem po jednej, najbardziej wartościowej według mnie pozycji. SketchPal SketchPal to nowocześnie zaprojektowana, bardzo intuicyjna aplikacja dla Windows 10. Bazuje na grafice bitmapowej, wspiera pracę na warstwach i jest programem do tworzenia prostych grafik o rysunkowym charakterze. Nie znajdziemy w nim narzędzi stricte malarskich, symulujących zachowanie farb jak choćby we Fresh Paint, za to szkicować można bardzo przyjemnie. Program dostępny jest za darmo w Microsoft Store. Link do SketchPal. UltraPaint Jeśli chodzi o programy symulujące techniki malarskie na Windows 10, to najlepszym wyborem będzie UltraPaint. Wbrew pozorom to dość rozbudowany program, ale z dość nieprzytłaczającym interfejsem użytkownika. Nie jest to prostota rodem z Fresh Painta, ale wynagradza choćby dodaniem obsługi warstw. Podobnie jak wcześniejsza propozycja jest darmowy i dostępny w Microsoft Store. Link do Ultra Paint Sketch Na macOS prostym, choć też mającym spore możliwości programem jest Sketch. Przejrzysty interfejs nie powinien przestraszyć początkującego, a jednocześnie ilość opcji pozwala tworzyć naprawdę ciekawe prace. Jak sugeruje nazwa, to program w którym można tworzyć szkice lub projekty bazujące na grafice wektorowej. Nie nadaje się do malowania z racji braku pędzli. Program jest do ściągnięcia ze strony producenta za darmo i można go kupić jednorazowo dla pojedynczego użytkownika lub w abonamencie dla zespołów. Link do Sketch Procreate Zapewne część z Was zaskoczy umieszczenie w dziale dla amatorów znanego programu dla zawodowców Procreate. Cóż, na iPada po prostu nie warto inwestować w nic innego. Pomimo tego, że program ma ogromne możliwości, jest tak dobrze zaprojektowany, że i dla amatorów jest najlepszym wyborem. Do tego kosztuje niewiele. Opis programu znajdziecie w części dla profesjonalistów. Programy do rysowania dla pasjonatów W części dla pasjonatów można już wskoczyć w programy bardziej zaawansowane, ale ciągle nieprzeciążające użytkownika skomplikowanym interfejsem. Aphalina Designer Program na Windows 10 z interfejsem zoptymalizowanym do pracy tabletowo-rysikowej. Pogram oparty na wektorach, daje naprawdę sporo opcji, choć bardziej niż do rysowania, nadaje się do projektowania grafiki użytkowej. Link do Aphalina Designer Amadine Program do grafiki wektorowej dla Maca, będący obecnie w początkowej fazie rozwoju. Bardzo intuicyjny interfejs użytkownika, kilka bardziej zaawansowanych narzędzie świadczą, że program może rozwinąć się w ciekawe i profesjonalne narzędzie. Niepokoi trochę dość powolny rozwój aplikacji. Link do Amadine. Concepts Jeden z najciekawszych programów w tym zestawieniu, dostępny tak na Windows, jak iOS i Androida. Ukierunkowany na szkicowania, ale ze sporą ilość malarskich opcji. Oparty na grafice wektorowej z bardzo wygodnym interfejsem, w przypadku Windowsa potrafiącym wykorzystać potencjał Surface Diala. Concepts oferuje podstawowe funkcjonalności za darmo, a za niedużą opłatą możemy rozszerzyć go kilka dodatków. Opłaty za nie można dokonać jednorazowo lub via abonament. Link do Concepts Krita Darmowy program dostępny na wszystkie komputerowe platformy. Interfejs użytkownika jest dość prosty i przejrzysty. Jeśli pokopiemy głębiej, znajdziemy ogromna ilość funkcji która powoduje, że program nadaje się nie tylko dla zaawansowanych amatorów, ale i profesjonalistów. Odnajdą się w nim ludzie zarówno zajmujący się rysunkiem, jak i malarstwem cyfrowym. Warto odnotować, że do wyboru mamy nie tylko wersję dla Windows i macOS, ale także dla Linuxa. Link do Krity Sketchable Najlepszy z prostych w użyciu programów tego typu na Windows 10. Moja córka, której dałem do wykonania rysunek na testowanym Surface Studio 2 bez większych instrukcji z mojej strony była w stanie opanować podstawowe funkcje w mniej niż godzinę. Program skrojony pod tablety. Podstawowe funkcje za darmo, dodatki płatne w aplikacji. Link do Sketchable Pixelmator Pro Nowoczesny program do grafiki bitmapowej dla Maca i iPada. Bardzo prosty i ładny interfejs użytkownika, obsługa tabletu i piórka. Dostępna jest też starsza i tańsza wersja bez Pro w nazwie, ale sugerowałbym dopłacić do nowszej wersji, która jet bardzo dynamicznie rozwijana. Tak naprawdę, do umieszczenia go w grupie oprogramowania całkowicie profesjonalnego brakuj obsługi CMYK, ale kto wie, może nadchodząca wersja to zmieni? Link do strony producenta Procreate Vide wpis w części dla amatorów :) Programy do rysowania dla profesjonalistów Oczywiście programy opisane w dziale dla pasjonatów, dla profesjonalistów też się nadają. Tutaj jednak chciałby się skupić na programach mających oprócz opcji rysowania i malowania szereg narzędzi z zakresu DTP, umożliwiających kompleksowe przygotowanie grafik do druku czy sieci. Ich interfejsy nie są tak dobrze zoptymalizowane pod kątem rysowania, ale jak zwykle, coś za coś. Adobe Photoshop & Illustrator Nie da się pisać o programach do grafiki i nie wymienić rynkowego hegemona od Adobe. Podstawowe narzędzie większości zawodowców, pomimo tego, że na rynku pojawiły się już ciekawe rozwiązania alternatywne. Ogrom funkcji, obsługa CMYK i.. wysoka cena abonamentu. Najtańszą opcją jest zaopotrzenie się w pakiet Fotografia, za który zapłacicie ok. 50 zł miesięcznie, za około 200 zł miesięcznie otrzymacie go razem z wszystkimi pozostałymi aplikacjami Adobe. Możecie też wtedy skorzystać z wektorowego programu z tej firmy, czyli Illustratora. Link do strony producenta. Affinity Photo & Designer Obecnie największy konkurent Adobe, jeden z niewielu programów z obsługą CMYK, ciekawym, choć niedopracowanym interfejsem opartym o podział na grupy narzędzi (Persony). Program jest lekki i szybki, ale jednocześnie ma trochę bugów. Podobnie wygląda sprawa z bazującym na wektorach Designerze. Trzeba jednocześnie zauważyć, że ten ostatni jest przyjemniejszy w pracy od Illustratora. Wielką zaletą Affinity są ceny, jednorazowa opłata wysokości nieco ponad 200 zł, a 150 zł w okresach promocyjnych, za oprogramowanie o takich możliwościach to więcej niż okazja. Link do strony producenta Corel Painter O ile w DTP Corel nie ma specjalnie dobrej opinii, to jego program do malowania jest dość uznaną marką jeszcze od czasów Fractal Design i Metacreations. Program nie jest najtańszy, ale na pewno godny rozważenia, szczególnie dla użytkowników komputerów PC i Mac. Ogromna ilość narzędzi i pędzli, lata rozwoju interfejsu powodują, że jeśli nie używacie iPada, ciężko o lepszą opcję. Link do strony programu Procreate Program, który szturmem zdobył serca cyfrowych malarzy i rysowników. Lekki, szybki, z ogromną ilością funkcji, prostym interfejsem i niską ceną. W połączeniu z doskonałym hardware w postaci iPada i Pencila jest zdecydowanie najlepszą opcją dla wszystkich, którzy chcą tworzyć zawodowo. Jeżeli chcecie sami przygotowywać swoje prace do druku, będzie wymagał dokupienia mobilnego Affinity Photo lub Adobe Photoshopa, ale pomimo że sporą część rzeczy te programy dublują, po pracy z Procreate nie będzie do nich powrotu. Link do strony producenta Link do App Store Dobry program do rysowania to drogi program? Wymienione tutaj programy to tylko część oferty rynkowej, ale moim zdaniem ta najlepsza. Jak widzicie, poza Adobe i Painterem są to w większości programy darmowe lub całkiem tanie. Jeśli jednak będziecie szukać na własną rękę innych rozwiązań, sugeruję ostrożność w przypadku ofert abonamentowych. We wszystkich sklepach jest sporo aplikacji klonów, najczęściej z Chin, w których zachęca się do włączenia okresu próbnego, a abonament podawany jest dość niski, ale okres abonamentowy to tydzień. W efekcie miesiąc użytkowania takiego programu ściągnie wam z karty całkiem pokaźną kwotę. A gdzie GIMP lub Inkscape? Część z Was mogło zdziwić, że w żadnej z kategorii nie wymieniłem dość popularnych programów open-source, rastrowego GIMP-a i wektorowego Inkscapa. Uważam jednak, że są to fatalne, niestabilne programy o koszmarnym interfejsie użytkownika, po które w obliczu darmowej lub taniej konkurencji po prostu nie warto sięgać. Naprawdę lepiej zainwestować choćby w programy Affinity i wesprzeć tę firmę w walce z Adobe, niż tracić czas na programy ciągle siedzące w latach 90-tych. Projektowanie inaczej Na koniec chciałbym Wam jeszcze zwrócić uwagę na to, że warto przeanalizować swoje potrzeby i poszukać narzędzi do tworzenia rysunków i grafik dedykowanych do danego zadania. Jeśli przykładowa Waszym celem jest nie rysunek artystyczny, ale np. zaprojektowanie rozkładu mieszkania, to znacznie lepsze będą programy wywodzące się z CAD-ów. Sam korzystam z Live Home 3D do takich celów i uważam, że to program o dobrej relacji ceny do jakości. Jednocześnie jak na program umożliwiający odtworzenie i umeblowanie domu w 3D, jest relatywnie prosty w obsłudze. Jak widzicie grafika, rysowanie i malowanie to dość szerokie pojęcie, pod którym kryją się różne potrzeby. Wybór narzędzie to ważny krok, ponieważ za jego wyborem idą konkretne godziny, które będziecie musieli poświęcić na naukę. Warto więc zrobić sobie wstępne rozeznanie choćby na bazie zawartych tu propozycji i zanim zagłębicie się w szczegóły postarać się wyczuć, który z nich jest najbardziej dla Was naturalny w obsłudze. Im program będzie bardziej dla Was „niewidoczny”, tym więcej energii będziecie mogli poświęcić na czystą kreację. Naciśnij klawisz PrtScn i otwórz program Paint. Następnie naciśnij Ctrl + V i zapisz screena na dysku. W przypadku robienia zrzutu ekranu całego widocznego pulpitu wystarczy nacisnąć logo Windows + PrtScn. Jeśli Twoje urządzenie nie posiada klawisza PrtScn, wtedy należy skorzystać z kombinacji Fn + logo Windows + spacja.

Tablet graficzny stanowi dzisiaj nieodłączną część warsztatu grafika komputerowego, i nic dziwnego, skoro można go kupić, nie wydając więcej niż 200 złotych. Kto by przypuszczał, że cena wydanego w 1964 roku "przodka" tabletów wynosiła 18 000 dolarów! Wynalezienie i ewolucja tych urządzeń oraz oprogramowania do komputerowego tworzenia grafiki doprowadziło do prawdziwej rewolucji. Pozwolę sobie przytoczyć słowa pewnego współczesnego grafika: Rysować myszką? Z równym powodzeniem mógłbym rysować rynku tabletów niemal bezkonkurencyjnie pierwsze miejsce zajmuje firma Wacom. Produkuje ona szeroki asortyment tabletów, których ceny zaczynają się od 160, a kończą na modelach przekraczających nawet 10 000 złotych. W tak dużym przedziale można znaleźć modele o różnych specyfikacjach technicznych oraz zestawy tabletów z sugerowanym do konkretnych działań oprogramowaniem. Jednym z tańszych, ale i ciekawszych produktów jest Wacom Intuos Comic. Wygląd i funkcjonalność Aby przekonać grafika do zakupu tabletu, nie wystarczą dobre parametry techniczne sprzętu - ważny jest również ciekawy design. A tego Intuos Comic nie można odmówić - jego obudowa wygląda nowocześnie i gustownie. Zaokrąglono ją tak, żeby nie wbijała się w nadgarstek podczas dłuższej pracy. Maksymalny obszar roboczy jest delikatnie zaznaczony, więc będziemy w stanie szybko się odnaleźć, co jest przydatne szczególnie na początku pracy z tabletem. Cztery przyciski znajdujące się nad obszarem roboczym są łatwo wyczuwalne i wygodne, a w ustawieniach urządzenia możemy wybrać, którym klawiszom mają odpowiadać w poszczególnych programach. Na przykład wygodnie jest ustawić przesuwanie ekranu (Spacja) i pipetę (Alt). Tablet jest dostępny w trzech wersjach kolorystycznych. Kabel microUSB ma długość 150 cm, co pozwala na wygodną pracę przy każdym stanowisku. Piórko jest lekkie i dobrze leży w dłoni. Nie jest wyposażone w umieszczaną często po drugiej stronie penu gumkę. Trochę mnie to zdziwiło, mimo że nigdy z niej nie korzystałem. Pod odsuwaną z tyłu klapą znajdziemy trzy dodatkowe wkłady do piórka. Za 150 złotych możemy dokupić Wacom Wireless Kit. Jest to zestaw składający się z trzech elementów: niedużego odbiornika, który umieszczamy w porcie USB komputera, akumulatora i nadajnika sygnału, które sprytnie schowane są pod klapką na plecach tabletu. Proponowana przez Wacom cena zniechęca jednak do zakupu, a rozładowujący się akumulator może być czasem bardziej irytujący niż szybkie podłączanie kabla. Oprogramowanie Oprócz samego urządzenia w skład zestawu wchodzą dwa programy: Clip Studio Paint Pro i Anime Studio Debut 10. Drugi z wymienionych służy do tworzenia prostych animacji. Prawdopodobnie zbyt prostych, by myśleć o nim poważnie jako o narzędziu pracy. Natomiast Clip Studio Paint Pro jest programem do tworzenia grafiki 2D, który mnie przekonał swoją intuicyjnością. Tutaj musimy na chwilę się zatrzymać. Warto zaznaczyć, że płacąc 80 złotych mniej (350 zamiast 430 zł), możemy kupić tablet Wacom Intuos Pen & Touch S, który od Comica różni się właściwie tylko wyglądem obudowy. Natomiast oba dołączone programy możemy z powodzeniem zastąpić darmowymi odpowiednikami. W przypadku grafiki 2D mogą to być na przykład MediBang Paint Pro lub PaintTool Sai. Jeśli zależy nam na jak najniższej cenie, możemy również zrezygnować z opcji dotykowej i kupić Wacom Intuos Pen za 280 złotych. Dla chcącego nic trudnego Może i tak, ale po co na siłę utrudniać sobie życie. Tablet jest po prostu za mały. Większość doświadczonych grafików potwierdzi, że podczas wybierania tabletu graficznego nie powinno się kupować modelu z obszarem roboczym mniejszym niż A5 (216 x 135 mm). Powierzchnia, po której możemy rysować w tym modelu, to zaledwie 152 x 95 mm. I chociaż praca na takim tablecie jest możliwa, a osiągane przez najbardziej wytrwałych efekty są w stanie zaimponować, to tak nieduże pole działania daje się odczuć w komforcie pracy. Im mniejszy obszar roboczy, tym większa dysproporcja pomiędzy ruchem rzeczywistym i odtworzonym na komputerze. Stawianie prostych kresek staje się prawie niemożliwe, więc szybkie naszkicowanie, na przykład siatki perspektywicznej, nigdy nie obędzie się bez zmiany narzędzia w programie. Trudność może też sprawiać rysowanie odpowiednich krzywych. Za niecałe 300 złotych więcej możemy kupić Wacom Intuos Pen & Touch M, którego rozmiar roboczy wynosi 216 x 135 mm. Ta pozornie niewielka zmiana to naprawdę zauważalna różnica, potwierdzi to każdy, kto miał okazję pracować na obu tych formatach. W takim razie co dobrego? Niewątpliwą zaletą tabletów firmy Wacom jest zróżnicowanie czułości nacisku. To urządzenie jest jej w stanie rozpoznać aż 1024 poziomy, co daje dużą precyzję w oddawaniu pracy z rzeczywistymi narzędziami. Siłę odbieranego przez tablet nacisku można łatwo dostosowywać do swoich potrzeb. Tablet ma też dużą rozdzielczość, w związku z czym bardzo płynnie oddaje wykonywane przez nas ruchy. Na pewno nie musimy się obawiać poszarpanych krzywych. Wacom zadbał o to, by konfiguracja nie była skomplikowana, więc jesteśmy w stanie sprawnie dostosować tablet do naszego stylu rysowania. Ważne, żeby w zakładce Mapowanie zaznaczyć Wymuszenie proporcji. Dzięki temu obszar roboczy dopasuje się proporcjami do rozdzielczości naszego ekranu. Właściwości tabletu pozwalają na stosowanie różnych ustawień w odniesieniu do poszczególnych programów. Oprócz możliwości rysowania za pomocą piórka tablet Wacom wyczuwa dotyk. Umożliwia to wybieranie czy przybliżanie/oddalanie i obracanie ekranu drugą dłonią. Bywa to jednak uciążliwe, gdy tablet odczyta oparcie dłoni z penem na tablecie, jako kliknięcie myszą. Opcję tę można wyłączyć za pomocą przycisku na górnej części obudowy. Podsumowanie Dużą zaletą testowanego sprzętu jest wygląd, jednak funkcjonalność tabletów o obszarze roboczym A6 jest niewielka. Zapewne po jakimś czasie zaczęlibyśmy się zastanawiać, czy nie zainwestować w coś większego. Nawet jeżeli zależy nam na niskiej cenie tabletu, znajdziemy tańsze rozwiązania u tego samego producenta. Intuos Comic poleciłbym głównie tym osobom, którym szczególnie przypadła do gustu wizualna strona tabletu. Co prawda, model Intuos Art S, który ma tę samą obudowę, kosztuje 20 złotych mniej, jednak warto zdecydować się na Intuos Comic, choćby ze względu na dołączane w komplecie oprogramowanie - szczególnie program Clip Studio Paint Pro. » Przeczytaj także:Dużo pikseli, słaby akumulator - test tabletu Acer Iconia Tab 10

Korzystanie z karty Rysuj. Bez względu na to, czy używasz cyfrowego pióra, ekranu dotykowego czy myszy, funkcje rysowania w pakiecie Office mogą pomóc Ci dodawać notatki, tworzyć kształty, edytować tekst i nie tylko. Karta Rysuj jest dostępna w programach Word, Excel i PowerPoint. Większość wymienionych poniżej funkcji jest Rysowanie na komputerze jest bardzo ekscytującym i interesującym zajęciem. Aby maksymalnie zanurzyć się w procesie i nie rozpraszać go różnymi drobiazgami, najlepiej jest użyć tabletu graficznego. Jeśli nie ma takiego gadżetu, ale chcesz rysować, możesz zrobić to za pomocą myszy. To narzędzie ma swoje cechy, które uniemożliwiają jakość Twojej pracy. Porozmawiamy o tym, jak używać myszy do rysowania w tym artykule. Treść Narysuj myszKształty i zaletyLinieObrys konturuSzkolenieWniosekPytania i odpowiedzi Narysuj mysz Tak jak powiedzieliśmy, mysz ma kilka funkcji. Na przykład przy jego pomocy prawie niemożliwe jest narysowanie gładkiej linii, jeśli nie jest to arbitralne uderzenie, ale rysowanie konturu. To komplikuje naszą pracę. Pozostaje tylko jedno: korzystać z niektórych narzędzi programów graficznych. Rozważymy różne opcje na przykładzie Photoshop jako najbardziej popularne oprogramowanie do rysowania. Jednak większość technik można przenieść do innych programów. W rzeczywistości będziemy zajmować się drobnym oszustwem, ponieważ w czystej postaci "rysowania" można to nazwać jedynie pewnym rozciągnięciem. Kształty i zalety Narzędzia te pomogą narysować prawidłowe kształty geometryczne, takie jak oczy postaci, różne miejsca i światła. Jest jedna sztuczka, która pozwala zdeformować utworzoną elipsę bez uciekania się do środków transformacji. O liczbach można przeczytać w poniższym artykule. Więcej szczegółów: Narzędzia do tworzenia kształtów w programie Photoshop Utwórz kształt elipsy (przeczytaj artykuł). Weź narzędzie "Węzeł wyboru" . Kliknij dowolny z czterech punktów konturu. Rezultatem będzie pojawienie się promieni. Teraz, jeśli pociągniesz te promienie lub sam poruszysz, możesz nadać elipsie dowolny kształt. Podczas używania pędzla w tandemie z myszą, niemożliwe będzie osiągnięcie takich równych i ostrych krawędzi. Narzędzia do zaznaczania pomagają również w tworzeniu właściwych obiektów geometrycznych. Na przykład weź "obszar owalny" . Utwórz wybór. Z tego obszaru można utworzyć kontur lub stałe wypełnienie, klikając wewnątrz zaznaczenia prawym przyciskiem myszy i wybierając element menu kontekstowego odpowiadający potrzebom. Więcej szczegółów: Rodzaje wypełnienia w Photoshopie Linie W Photoshopie możesz tworzyć linie o dowolnej konfiguracji, zarówno proste, jak i zakrzywione. W tym przypadku użyjemy myszy całkiem sporo. Więcej szczegółów: Rysuj linie w Photoshopie Obrys konturu Ponieważ nie możemy ręcznie rysować gładkiej linii konturu, możemy użyć narzędzia Pióro do utworzenia podstawy. Więcej szczegółów: Narzędzie Pióro w Photoshopie Przy pomocy "Pióra" możemy już naśladować rzeczywisty nacisk pędzla, który na płótnie będzie wyglądał jak uderzenie pędzla na tablecie. Aby rozpocząć, wyreguluj pędzel. Wybierz to narzędzie i naciśnij klawisz F5 . Tutaj umieszczamy czek przed właściwością "Dynamics of Form" i klikamy na ten element, otwierając ustawienia w prawym bloku. W parametrze "Wielkość fluktuacji" wybierz "Pen pressure" z rozwijanej listy. Kliknij pozycję "Form of brush odcisk" w nagłówku listy. Tutaj ustawiamy wymagany rozmiar. Teraz weź "pióro" i utwórz kontur. Kliknij PCM i wybierz element wskazany na zrzucie ekranu. W otwartym oknie dialogowym zaznacz pole wyboru "Symuluj ciśnienie" i wybierz "Pędzel" . Kliknij OK . Jak widać, obrys jest bardzo podobny do ręcznego renderowania. Szkolenie Aby zwiększyć swój poziom wiedzy na temat myszy jako narzędzia do rysowania, możesz użyć gotowych konturów. Można je pobrać w Internecie, wpisując odpowiednie zapytanie w wyszukiwarce. Inną opcją jest narysowanie konspektu na papierze, a następnie zeskanowanie go i załadowanie go do Photoshopa. W ten sposób, śledząc gotowe linie za pomocą myszy, możesz nauczyć się bardziej płynnych i precyzyjnych ruchów. Wniosek Jak widać, istnieją techniki łagodzące negatywny wpływ myszy na proces rysowania. Należy rozumieć, że jest to tylko środek tymczasowy. Jeśli planujesz poważną pracę, musisz zdobyć tablet.

Jak robić "rysunki" na komputerze? Chodzi mi o takie fanarty. Widać, że nie jest to rysowane ręcznie, więc jak zrobić to na kompie? Potrzebny taki specjalny panel, który podłącza się do kompa i na nim się rysuje czy jakoś myszką się to robi? A może jakiś program specjalny? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz